dansen op de vulkaan

Dansen op de vulkaan is een liedje dat heel toepasselijk was vandaag. Na een koude nacht in onze lodge, brrrr, werden we vanmorgen wel met prachtig weer wakker. Het was enorm helder dus het uitzicht vanuit onze lodge was heel goed. We waren vroeg uit de veren omdat we naar de vulkaan Irazu wilden, vlakbij Cartago. Dit was ruim 2 uur rijden, dus we wilden vroeg vertrekken. Om 7 uur zaten we al bij het ontbijt. Helaas ging dat wat minder snel dan we wilden dus konden we pas kwart voor 8 vertrekken. Rond een uur of 10 waren we daar. De vulkaan Irazu is met 3430 meter de hoogste vulkaan van Costa Rica en historisch gezien ook de actiefste vulkaan. Vanaf het platform keken we zo 300 meter diepe en 1 km brede krater in die een grasgroen meer bevat. Het zicht was ontzettend goed. We hebben er een paar uur rondgelopen. Het zonnetje scheen en uit de wind was het er heerlijk. Op het windje was het wel wat frisjes en dat is dan ook het verraderlijke van de zon, we zijn nog behoorlijk verbrand vandaag. Rond de middag lag de krater helemaal in de wolken en kon je er niets meer van zien. Dus wel fijn dat we er al zo vroeg waren en zulke mooie foto’s hebben kunnen maken. Omdat we bovenop de vulkaan stonden konden we dansen op de vulkaan. Dieren leven er weinig in deze omgeving, maar toch liep over de parkeerplaats een wasbeertje ons tegemoet zo de bosjes in om zijn gemakje. Op de terugweg moesten we door Cartago, een vrij grote plaats. De bewegwijzering is hier niet echt optimaal en aangezien de navigatie ook niet mee wilde werken hebben we een tijdje naar de weg moeten zoeken. Er staat hier ook bijna bij geen ene plaats aangegeven welke plaats het is. In Nederland staat bij elk gehucht, hoe klein ook, een plaatsnaam bord maar hier moet je maar gokken waar je ongeveer bent op de kaart. Toen we op ongeveer een half uur bij onze lodge vandaan waren begon het alweer mistig te worden en te regenen en werd het ook beduidend frisser. We hebben gegeten vlakbij onze lodge bij Mirian. Dat is een Costaricaanse vrouw die heeft een klein restaurantje en je kunt er ook kamers huren. Het was echt heel leuk. Ze had de houtkachel aan. Ze sprak echt alleen maar spaans en zij maar ratelen. Ze had ook geen menukaart ofzo maar noemde het één en ander op. Daar begrepen we 1 ding uit: biefstuk. Ok, doe maar zeiden we benieuwd wat we zouden krijgen. Nou dat was echt heel goed. Er was van alles, bieflapjes, rijst, bonen, rauwkost, aardappels met wortels. We konden ook niet kiezen wat we wilden drinken, ze bracht een kan sap. Ze legde uit dat dat zelfgemaakte sap uit eigen tuin was, tenminste dat begrepen wij ervan. Na het eten bracht ze kleine maisbroodjes, net vers. Ze legde uit dat ze die maakte in de houtkachel, waarvan ze er in haar eigen keuken nog een grotere had dan in het restaurantje. De rekening kregen we gewoon zo uit het hoofd, 8000 collonnes, ongeveer 11,50. We mochten nog een tijdje bij de houtkachel blijven zitten want het was wel fris.In onze kamer hadden ze 2 elektrische kacheltjes geplaatst, dus daar was het wel aangenaam.