Van Arequipa naar La Paz

Een paar dagen geen reisverslag geschreven omdat we geen internetverbinding hadden. We hebben de afgelopen dagen weer heel veel gereisd en dus heel veel gezien. Zaterdag zijn we vanuit Arequipa naar Coparaque gereden. Via een natuurreservaat met uitzicht op de vulkanen Sabancaya (5976) en Ampato (6380) reden we daar heen. Coparaque ligt op 3700 meter hoogte. Ik heb niet zo heel veel last van de hoogte maar sommigen uit onze groep hebben wat hoofdpijn of zijn kortademig. Zaterdagmiddag zijn we nog naar de hotsprings van Corparaque geweest. Het stelde niet heel veel voor, maar was wel even lekker. Zondagmorgen moesten we vroeg uit bed, want om 6 uur vertrokken we naar de Colca Canyon. Met een diepte van 3400 en een lengte van 100 kilometer behoort deze tot de diepste kloven ter wereld. Bijna 2000 jaar geleden woonden de volken Cabana en Collagua in de vallei, die een terrassensysteem aanlegden dat werd bevloeid met smeltwater van de nabijgelegen besneeuwde vulkanen. We gingen naar deze vallei om de condor te zien. Dit is de grootste vogel van Zuid-Amerika. De condor heeft een spanwijdte van ruim 3 meter en hij zweeft geruisloos. De condor komt uit deze vallei naar boven. Dit is 's morgens vroeg. Het is nu broedseizoen dus er zijn er nu niet zoveel. We hebben er 3 gezien.
Hierna moesten we een eind rijden naar Puno waar we aan het einde van de middag aankwamen.
Vanmorgen hebben we de Uros rieteilanden bezocht. Per boot zijn we daar naartoe gegaan over het Titicacameer meer. Dit is het hoogstgelegen bevaarbare meer van de wereld. Op de eilanden konden we we kijkje nemen in de huizen van de mensen die hier wonen. Cees en ik werden door een vrouw meegenomen naar haar huisje en kregen we hun kleding aan.
Vanmiddag gingen we op weg naar Bolivia. De grensovergang is geen pretje. Wilfred, onze reisleider had geregeld dat daar een gis stond met een bakfiets die onze koffers over de grens zou meenemen en er ook bijbleef. We waren al met 5 personen klaar bij de grens van Peru, toen de stroom opeens uitviel. Nog 2 van onze groep stonden in de rij. En als de stroom uitvalt in Peru kan dat best weleens even duren. We waren er rond 6 uur en om 8 uur gaat die grenspost dicht. Dus als de stroom dan nog niet terug is moet je een nacht wachten. Wij moesten met de gids vast naar de grens van Bolivia en Wilfrd zou bij de andere 2 blijven. Nog voordat we bij de grens waren werden we aangehouden door de grenspolitie en moesten we mee naar binnen. Ieder van ons moest apart naar binnen en daar stond je dan met 4 van die mannen. Zakken leeg, tassen bekijken. Onze gids waarschuwde ons dat we goed op ons geld moesten letten omdat ze daar op uit zijn. Mijn portemonnee haalden ze ook leeg. Er zaten euro's in en dollars, maar ze hadden alleen maar interesse in de dollars. Ze wilden weten hoeveel het was maar dat wist ik niet. Gelukkig mocht ik toen gaan. Wilfred had ons gewaarschuwd dat de grensovergang bij Bolivia wel lang kon duren, maar dat viel mee. De stroom deed het daar wel. Na de grens stond ons busje al klaar, maar wij moesten nog wachten op de rest. Gelukkig kwamen ze na een half uurtje toch aan. Na een paar uur kwamen we aan in La Paz. Vonden we het verkeer in Peru al hectisch, hier in La Paz is het echt erg. Wat een chaos zeg! Er is geen doorkomen aan. Morgen zijn we hier nog een daagje. Helaas heeft 1 van onze reisgenoten zo'n last van haar rug dat zij en haar man hebben besloten de reis af te breken. Morgen gaat Wilfred hun terugreis regelen en vliegen ze van La Paz naar Lima en vandaar naar Nederland. Jammer hoor want het was heel leuk zo met ons kleine groepje. We hebben het heel gezellig gehad.